„O, której berła ląd i morze słucha. Jedyna moja po Bogu otucha” - śpiewamy w dawnej, polskiej pieśni maryjnej. Maryja jest Dziewicą Wspomożycielką, Matką Nadziei, która spieszy na pomoc w najtrudniejszych sytuacjach życia.
Prymas Wyszyński nazywał Maryję „Wszechmocą błagającą”. Polskim doświadczeniem pomocy Matki Chrystusowej podzielił się z całym Kościołem powszechnym w czasie Soboru Watykańskiego II. Zabiegał wtedy wraz z całym Episkopatem polskim o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła i kolegialne oddanie Jej świata.
Zanim uczynił to św. Jan Paweł II w 1984 roku, biskupi polscy już w roku 1971 złożyli na Jasnej Górze Akt oddania świata Matce Kościoła. Oto fragment tego Aktu:
„Twemu macierzyńskiemu Sercu, Matko Kościoła i Królowo wszechświata, powierzamy cały świat, wszystkich ludzi żyjących na globie ziemskim, całą rodzinę ludzką. Oddajemy Tobie ludy wszystkich kontynentów: Azji, Australii, Afryki, obu Ameryk, Oceanii - zwłaszcza - narody Europy, z którymi Opatrzność od tysiąca lat zespoliła nas więzami chrześcijańskiej kultury. [...]
Matko Kościoła i Matko całej rodziny ludzkiej! Pokaż, że jesteś nam Matką! Obroń świat przed nienawiścią i wojną. Zjednocz wszystkie ludy i narody. Bądź Matką jedności i Królową pokoju. Niech na całym świecie zapanuje zgoda, jedność i miłość. Okaż się Matką wiary dla zeświecczonej ludzkości. Spraw, aby Kościół Twojego Syna, obecny w świecie współczesnym, pomógł ludzkości odnaleźć drogę do Boga i zjednoczył ją z Ojcem, Stworzycielem nieba i ziemi.
Przyjmij, Matko Kościoła, ten Akt naszej bezgranicznej ufności i zawierzenia, którym oddajemy i powierzamy Tobie losy Kościoła i całej rodziny człowieczej, tak bardzo potrzebującej Twojej matczynej troski, opieki, miłości i ratunku. Pod Twoją obronę uciekamy się! Pod Twoją obronę oddajemy cały Kościół i świat!”.
Zabiegając o Akt oddania świata na Soborze, kardynał Wyszyński kierował się poczuciem kolegialnej odpowiedzialności za cały Kościół.
O zawierzenie rodziny ludzkiej Niepokalanemu Sercu Maryi prosiła sama Matka Boża w Fatimie. Dlatego św. Jan Paweł II 25 marca 1984 roku, w łączności ze wszystkimi biskupami świata, dokonał zawierzenia rodziny ludzkiej Matce Bożej. Wcześniej, w roku 1982, gdy po zamachu pojechał do Fatimy, aby podziękować za ocalenie, wołał do Matki Bożej:
„O Serce Niepokalane! Pomóż przezwyciężyć grozę zła, która tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi - zła, które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogi ku przyszłości!
Od głodu i wojny, wybaw nas!
Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny, wybaw nas!
Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania, wybaw nas!
Od nienawiści i podeptania godności dzieci Bożych, wybaw nas!
Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym, wybaw nas!
Od deptania Bożych przykazań, wybaw nas!
Od usiłowań zdeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich, wybaw nas!
Od przytępienia wrażliwości sumienia na dobro i zło, wybaw nas!
Przyjmij, o Matko Chrystusa, to wołanie nabrzmiałe cierpieniem wszystkich ludzi! Nabrzmiałe cierpieniem całych społeczeństw!
Pomóż nam mocą Ducha Świętego przezwyciężać wszelki grzech: grzech człowieka i «grzech świata», grzech w każdej jego postaci.
Niech jeszcze raz objawi się w dziejach świata nieskończona zbawcza potęga Odkupienia: potęga Miłości miłosiernej! Niech powstrzyma zło! Niech przetworzy sumienia! Niech w Sercu Twym Niepokalanym odsłoni się dla wszystkich światło Nadziei!”.
Matko Kościoła, okaż się nam Matką!
Idąc śladami św. Jana Pawła II
i kardynała Stefana Wyszyńskiego
oddajemy Ci jeszcze raz naszą Ojczyznę,
Europę i całą rodzinę ludzką.
Bądź nam Matką Nadziei.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz