Najpierw było pierwsze wybranie, przez chrzest; znalazłyście się w Kościele Bożym, wśród pięciuset milionów katolików żyjących w ogromnej, prawie trzy miliardowej masie ludzkiej. I to jest pierwszy dziw, dlaczego wy właśnie jesteście wśród wybranych.
Ale w tej ogromnej gromadzie katolików są różne stopnie wybrania. Może być takie jak wasze, w rodzinie zakonnej, która na pewno jest z woli Ducha Świętego. To jest wybranie osobiste, indywidualne, które oznacza detaliczną i szczegółową uwagę Boga na człowieka. Czasami może nam się wydawać, że jesteśmy zagubieni. Ale jeżeli Pan Bóg przechodzi tak blisko nas i mówi: „Pójdź za Mną”, to już chyba okazuje uwagę bardzo specjalną i bardzo osobistą.
Właśnie taką uwagą obdarzył Bóg każdą z was, najmilsze dzieci, i każda ma najbardziej osobisty kontakt z Bogiem. To jest tylko dla ciebie, i nikt inny udziały w tym nie bierze. Tylko ty! Może nieraz pesymista mówić: „Pan Bóg ma zbyt wiele spraw, aby się mną zajmować”. W relacji powołania nie można tak powiedzieć. Jest to bezpośrednie zetknięcie się twoje z twoim Bogiem, który wyszedł jak gdyby z miliardowego tłumu, stanął na twojej drodze i tobą się w specjalny sposób zajmuje.
Na tym polega powołanie, szczególnie zakonne, podobnie zresztą jak i kapłańskie. Jest to bardzo osobisty stosunek Boga i człowieka.
Warszawa, 10 grudnia 1960
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz