Może zbyt łatwo jeszcze - jak to jest w naszym polskim stylu - imponują nam rzeczy niedojrzałe, które nie wytrzymują próby życia i kończą się prędzej aniżeli się tego spodziewamy. Ale dla nas, ludzi odpowiedzialnych za życie Kościoła, za życie duchowieństwa, rodzin zakonnych i wiernych, jest to pouczające doświadczenie.
Doszły bowiem do głosu nie tyle rozum i rozumowanie, co wrażenie, wrażliwość, sensacyjność; doszły do głosu nie tyle zdrowe zrozumienie ładu życia i współżycia w Kościele i w rodzinach zakonnych, co lękliwa małoduszność, brak zdecydowanej postawy, lęk przed postawą kierowniczą.
Jasna Góra, 14 maja 1974
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz