Życie świętych zawiera przedziwną tajemnicę. Możemy powiedzieć, iż święci - nie umierają. Chociaż oczy ich się zamykają i chociaż usta milkną, święci żyją wśród nas dalej, żyją wiecznie, są przykładem niewiędnącego, nieśmiertelnego życia. Zapewne powoli przygotowywał się ojciec Maksymilian do takiej nieśmiertelności. Bo chociaż wszyscy w nią wierzymy, wszyscy jesteśmy jej pewni i wszyscy wołamy: "wierzę w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne", to jednak pewność nasza wzrasta w miarę uczynków i wartości życia, które pójdą za nami przed tron Boży. Taką pewność osiąnął i ojciec Maksymilian.
Niepokalanów, 25 marca 1972
Źródło: Kard. Stefan Wyszyński, Alfaber zakonny, Wydawnictwo Alleluja, Kraków 2002.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz