Wszyscy więc, którzy są ustanowieni przez Kościół do sprawowania jakichś funkcji: wyżsi przełożeni zakonni, przełożeni domowi czy też ci, którzy jak wy, są powołani do formacji duchowej młodego pokolenia w nowicjatach rodzin zakonnych - mogą spokojnie wierzyć, że mają łaskę stanu; wypełniając swoje zadanie korzystają z pomocy i światła Ducha Świętego. Taka jest bowiem ekonomia rozdzielania darów Bożych w Kościele Chrystusowym. Pod jednym jed-nakże warunkiem: aby za wiele nie myśleli o sobie i o tym, co umieją, a więcej myśleli o Bogu, Ojcu wszystkich dzieci, a więc i tych, do których są posłani i których wychowują.
Jest zrozumiałe, że wychowując innych, musimy nieustannie pracować nad tym, aby przez rozum i wiarę ubogacać nasze życie wewnętrzne. Ale musimy pamiętać, że najlepszą szkołą dla naszej formacji wewnętrznej jest nie tylko poznanie - w sensie intelektualnym - całokształtu nauki Kościoła, lecz przeniknięcie się duchem tej nauki, przemodlenia wszystkiego, co zdobyliśmy przez rozum. Nie znaczy to, że mamy dni całe spędzać na modlitwie. Życie nasze jest modlitwą. Chodzimy nieustannie w obliczu Boga. Świadomość Jego obecności kształtuje nas wewnętrznie, napełnia mądrością Boi\-sapientia, która uzupełnia naszą systematycznie zdobywaną wiedzę - scientia.
Warszawa, 11 lipca 1971
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz