Nie roznoście po całym świecie katastroficznych wiadomości, ale mówcie ciągle: resurrexi et adhuc sum. Bo to jest filozofia życia, teologia życia, socjologia życia, to jest właściwa eklezjologia: Kościół jest organizacją życia, a nie śmierci, on jest po to, by życie miały i obficiej miały wszystkie owce Boże. Jeżeli miałybyście u siebie takie żagwie płonące, które latają po świecie, roznosząc katastroficzne wiadomości, wyznaczcie im „Drogę krzyżową”, bo tam, za grobem, jest życie. Właściwie wszystko się kończy życiem, przez krzyż wchodzi się do chwały. Prawdziwi słudzy życia nigdy nie są zrozpaczeni, nigdy nie mają opuszczonych rąk, nigdy nie są rozłożeni na całego. Takiej sytuacji nigdy dla nas wierzących nie ma. Idzie mi o usposobienie właściwe; do was należy dziękować Bogu za każdy dzień życia wspólnego, który minął - ut in gratiarum actione semper maneatis. Usposobienie dziękczynne jest najwłaściwszym usposobieniem życia zakonnego w Polsce współczesnej.
Warszawa, 15 maja 1959
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz