To, że jest troszkę cierpienia, to nasza chwała. Chciejmy w to uwierzyć. Wydaje się, że jest laicyzacja pojęcia cierpienia, jakbyśmy się go za bardzo lękali, jakbyśmy za bardzo przewidywali wszystkie męki. Pamiętajmy, że nawet cierpienia są rozłożone na raty. Nie trzeba pomniejszać wartości cierpienia. Do szeregu cnót, obok miłości, ducha prawdy, wierności, koniecznych do doskonałości, należy cnota cierpliwości i cierpienia.
Nie ma doskonałości bez cierpienia osobistego i całej rodziny zakonnej. I dlatego musimy unikać laicyzacji naszych pojęć o cierpieniu, bo ono ma pełną wartość i jest naszą chwałą. Toteż o Apostołach, którzy wracali sprzed oblicza rady mówi się, że szli radując się, że mieli łaskę dla Imienia Chrystusowego zniewagę ucierpieć. Ta radość nasza jest też świadectwem naszej wiary.
Trzeba pamiętać o godności rycerzy Chrystusowych; przecież po to nas bierzmowano, byśmy umieli zachować spokój, bo to jest wyznanie wiary.
Warszawa, 15 maja 1959
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz