Warszawiacy modlili się 28 maja wieczorem w archikatedrze św. Jana o beatyfikację kard. Stefana Wyszyńskiego. Dziś mija 32. rocznica śmierci Prymas Tysiąclecia.
Dziś także w Szczecinie zakończył się proces o domniemanym cudownym uzdrowieniu za przyczyną Sługi Bożego kard. Wyszyńskiego. Akta procesu trafią teraz do Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, która wyda ostateczny werdykt w sprawie domniemanego cudownego uzdrowienia.
Do warszawskiej archikatedry przybyli licznie kapłani i alumni archidiecezjalnego seminarium duchownego oraz seminarium Redemptoris Mater. Mszy św. przewodniczył o. Feliks Folejewski SAC, a homilię wygłosił ks. prałat Bronisław Piasecki - wieloletni kapelan ks. kard. Wyszyńskiego.
Nawiązując do słów czytanej dziś Ewangelii, ks. Piasecki podkreślił, że każdy wyznawca Chrystusa jest zobowiązany do wypełniania przykazań Bożych. Każdy kto je wypełnia jest z kolei zaproszono przez Jezusa do bliższej z Nim relacji - wyzwalając się ze wszystkich przywiązań, również materialnych, tak by być wolnym w sercu i sumieniu. Ten stan szczególnego zaproszenia do bliskiej więzi z Chrystusem nazywa się heroicznym. W procesie beatyfikacyjnym danego kandydata na ołtarze trzeba wykazać, że jego wiara, miłość, nadzieja były przeżywane w sposób szczególny.
W tym kontekście ks. Piasecki mówił o szczególnym przeżywaniu wiary przez kard. Wyszyńskiego, ilustrując ją relacjami z jego uwięzienia. Kard. Wyszyński, po wielokrotnych protestach i pisaniu listów do rządu, na które nikt nie odpowiadał, zawierzył się Matce Bożej. "Ja już więcej nie mogę, nie pozwalają i, teraz Twoja kolej" - napisał w swoich zapiskach. Później zanotował również, że to Maryja ochroniła go przed uczuciem nienawiści do tych, od których doznał krzywd.
W katedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie każdego 28 dnia miesiąca sprawowana jest Msza św. o beatyfikację Prymasa Tysiąclecia.
Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na kapłana.
Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora.
Po studiach udał się w podróż naukową po krajach Europy Zachodniej. Po powrocie do kraju został profesorem nauk społecznych w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, jednocześnie prowadził intensywną działalność społeczną wśród robotników tego miasta.
Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez Matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą.
W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK działającej w Laskach i okolicy oraz tamtejszego szpitala powstańczego.
Po zakończeniu działań wojennych ks. Wyszyński wrócił do Włocławka i zaczął organizować Seminarium Duchowne, zniszczone w czasie wojny. W 1945 r. został rektorem Seminarium.
W 1946 r. papież Pius XII mianował ks. prof. Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem lubelskim. Sakry biskupiej udzielił mu na Jasnej Górze Prymas Polski kard. August Hlond, 12 maja 1946 r. Po jego śmierci 22 października 1948 r. bp Wyszyński został mianowany arcybiskupem Gniezna i Warszawy oraz Prymasem Polski.
W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia" podpisanego przez przedstawicieli Episkopatu i Władz Państwowych (14 lutego 1950 r.). Zostało ono wówczas negatywnie ocenione przez Stolicę Apostolska jako zbyt ugodowe. Podpisując ten dokument Prymas chciał obronić Kościół w Polsce przed frontalnym atakiem komunistów, jak to miało miejsce w pozostałych krajach bloku.
12 stycznia 1953 r. abp Wyszyński został kardynałem, nie mógł jednak pojechać do Rzymu po kapelusz kardynalski, ponieważ nie otrzymał paszportu. Osiem miesięcy później (25 września 1953 r.) kard. Wyszyński został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach.
W ostatnim miejscu internowania został przezeń napisany tekst odnowionych Ślubów Narodu (wygłoszone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu). 26 października 1956 r. Prymas wrócił do Warszawy z internowania.
W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski - niezwykłe, narodowe rekolekcje.
W latach sześćdziesiątych Prymas Polski czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II, na jego prośbę również Ojciec Święty ogłosił 21 listopada 1964 r. Maryję Matką Kościoła.
W okresie rodzącej się "Solidarności" Prymas Tysiąclecia pozostawał ośrodkiem równowagi i spokoju społecznego. Zatroskany o pokój w Ojczyźnie i dobro ludzi ustawicznie wzywał do odpowiedzialności.
Zmarł 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Na pogrzeb kardynała w Warszawie 31 maja przybyły dziesiątki tysięcy ludzi.
Proces beatyfikacyjny kard. Wyszyńskiego na etapie diecezjalnym rozpoczął się 20 maja 1983 r. a zakończył 6 lutego 2001 r. Akta zebrane w toku procesu - w sumie 37 tomów - wraz załącznikami (książkami, artykułami autorstwa kandydata na ołtarze) zostały przekazane do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Katolicka Agencja Informacyjna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz