| Postaci kard. Stefana Wyszyńskiego poświęcona będzie w niedzielę, 29 maja Familijna Jedynka, emitowana w programie 1 Polskiego. Gośćmi trzygodzinnej audycji, która rozpocznie się o godz. 6.00 będą: Ewa Czaczkowska, prof. Jan Żaryn, Paweł Skibiński, ks. Krzysztof Pawlina i o. Marek Kotyński. 28 maja przypada 30. rocznica śmierci Prymasa Tysiąclecia. | |
| Dla wielu ludzi jest to postać już niemalże nieznana – zauważają autorzy programu: Małgorzata Glabisz-Pniewska i Jan Pniewski. Pokolenie, które pamięta czasy, w których kard. Wyszyńskiego pełnił urząd Prymasa Polski, kojarzy go bardzo dobrze i ma do niego bardzo ciepły stosunek, ale dla młodych ludzi nie jest to już tak oczywiste – dodają. Autorzy audycji zwracają uwagę, że Kardynał był przede wszystkim bardzo wybitnym duszpasterzem, pionierem pewnej formy masowego duszpasterstwa w bardzo niekorzystnych warunkach państwa komunistycznego. Był również bardzo wybitnym intelektualistą. Postać kard. Stefana Wyszyńskiego jest bardzo silnie wpisana w historię Polski, której nie sposób zrozumieć bez roli, jaką odegrał w niej Kościół. * Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem. 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na kapłana. Uzyskał stopień doktora na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych KUL. Był profesorem nauk społecznych w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, jednocześnie prowadził intensywną działalność społeczną wśród robotników tego miasta. Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez Matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą, prowadzonym przez siostry franciszkanki służebnice krzyża. W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK działającej w Laskach i okolicy oraz tamtejszego szpitala powstańczego. Po zakończeniu działań wojennych ks. Wyszyński wrócił do Włocławka i zaczął organizować Seminarium Duchowne, zniszczone w czasie wojny. W 1945 r. został rektorem Seminarium. W 1946 r. papież Pius XII mianował księdza profesora Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem lubelskim. 22 października 1948 został mianowany arcybiskupem Gniezna i Warszawy oraz Prymasem Polski. W narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia" podpisanego przez przedstawicieli Episkopatu i Władz Państwowych (14 lutego 1950). Prymas chciał w ten sposób obronić Kościół w Polsce przed frontalnym atakiem komunistów. 12 stycznia 1953 ks. Wyszyński został kardynałem, nie mógł jednak pojechać do Rzymu po kapelusz kardynalski, ponieważ nie otrzymał paszportu. Osiem miesięcy później (25 września 1953 r.) kard. Wyszyński został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach. W ostatnim miejscu internowania opracował tekst odnowionych Ślubów Narodu (wygłoszone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 roku jako Jasnogórskie Śluby Narodu). 26 października 1956 r. Prymas wrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. W latach sześćdziesiątych Prymas Polski czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II, na jego prośbę również Ojciec Święty ogłosił 21 listopada 1964 r. Maryję Matką Kościoła. W okresie rodzącej się "Solidarności" Prymas Tysiąclecia ustawicznie wzywał do odpowiedzialności. Zmarł 28 maja 1981 r. Proces beatyfikacyjny kard. Wyszyńskiego na etapie diecezjalnym rozpoczął się 20 maja 1983 roku a zakończył 6 lutego 2001 roku. Akta zebrane w toku procesu - w sumie 37 tomów - wraz załącznikami (książkami, artykułami autorstwa kandydata na ołtarze) zostały przekazane do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Aktualnie trwają prace nad udowodnieniem heroiczności cnót. | |
| tk / Warszawa | |
| -- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 24 maja 2011 Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski | |
"Przykazanie miłości bliźniego musimy odnieść do wszystkich. Mniejsza z tym, czy wierzą czy nie wierzą, czy nas kochają czy nie. Wszyscy mają prawo do naszej miłości".